Adopt, don't shop
2 februari 2017 - Chiang Mai, Thailand
Adopt, don't shop. Een zinnetje die onder dieren'activisten' op social media veel gebruikt wordt. Ook door mij. Vooral vanuit het perspectief dat ik uit eigen ervaring weet hoe een hond uit een asiel opknapt als hij een eigen thuis heeft. Dit kost veel tijd, liefde, geduld en de nodige (niet altijd leuke en makkelijke) aanpassingen. Maar dit weegt niet op tegen de verbetering die je ziet bij het geadopteerde dier: rust, ontspanning, vriendschap, loyaliteit en bovenal plezier hebben in zijn leven.
De afgelopen week in het ENP heeft de nodige diepgang aan 'Adopt, don't shop' toegevoegd. Elke dag heb ik me hier verdrietig gevoeld. Niet alleen omdat ik het zo fijn vind dat deze honden gered zijn en mij dat ontroerd (wat beslist ook zo is), maar ook omdat het leven wat ze nu hebben voor veel honden niet voldoende is in mijn ogen. Ze hebben een 'eigen' mens nodig. Dat denk ik echt.
Werkt het aangenomen personeel (long time volunteers) op de werkvloer hard? Absoluut! Met de middelen die ze hebben, doen ze fantastisch werk. Ze houden duidelijk van de honden. Werken de vrijwilligers hard? Absoluut! Hands on van 8 tot 5. En meestal zelfs nog wat langer.
Maar kan dierenwelzijn gewaarborgd worden als er zo ontzettend veel dieren in een opvang leven? Ik weet het niet. Met pijn in mijn hart.....want de bedoelingen zijn echt goed.
Wat ben ik blij met Cho Cho en Nori in mijn leven en alle mensen om mij heen die zo hun best hebben gedaan om hun vertrouwen te winnen. Dank jullie wel ❤️
Liefs Marleen xxx
Ps. Met de nodige strubbelingen, maar het is Janet, Brad en mij gelukt om Dou Long van haar veel te lange onverzorgde vacht te ontdoen ❤️
Zelfde verhaal met Cho Cho en Nori als ik Glowy naast me zie.
Blijf dit wat jij doet een van de prachtigste vrijwilligers baantjes vinden die ik ooit heb gedaan omdat een Diertje een en al liefde is.