Elephant Nature Parks (Dogs)
31 januari 2017 - Chiang Mai, Thailand
Lieve allemaal,
Na een heerlijke zondag in Chiang Mai, ben ik gisteren naar het Elephant Nature Park gereisd. Komende week ga ik helpen bij de honden. Het is met een dubbel gevoel. Aan de ene kant goed om terug te gaan naar de plek waar Cho Cho vandaan komt, aan de andere kant een soort van nieuwsgierigheid hoe het nu is. Zijn er dingen verbeterd ten opzichte van 2 jaar geleden, de laatste keer dat ik hier was? Is er meer structuur in het werk voor de vrijwilligers? Hoeveel honden zijn er nu? Bij Soi Dog was alles zo goed geregeld en één van de Soi Dog medewerkers zei iets wat me is bij gebleven: 'Als je besloten hebt om dieren te willen gaan helpen moet je naast plan A, een plan B hebben. Plan A is: ik wil dieren redden en helpen. Plan B is: hoe ga ik de geredde dieren een beter leven geven. Als je geen plan B hebt, moet je ook niet beginnen aan plan A. Ik denk dat dit me zo opviel omdat het beschreef wat ik voelde toen ik Cho Cho 4 jaar geleden ontmoette. Een gevoel van, deze hond moet hier weg. Hij heeft het niet slecht, maar hij kan hier toch niet oud worden zo? Is dit echt een beter leven? Hij is gered van een vreselijke dood, maar is zijn leven nu beter dan het was, en is het goed genoeg?
Dat is zo moeilijk van honden in een opvang in Thailand vind ik. Ze krijgen eten en drinken en zijn in (relatieve) veiligheid. Maar menselijk contact is er nagenoeg niet. Contact waar het merendeel duidelijk behoefte aan heeft, want zodra je in een run met honden gaat zitten, zijn de meesten uit op aandacht en kunnen ze niet wachten op een aai of knuffel. En daarbij zitten de honden dus 24/7 in een afgesloten run. Ik denk dat dat voor geen enkel levend wezen gezond is. En tel daarbij ook nog eens op dat de kans op adoptie zeer zeer klein is.........Het maakt mij verdrietig.......Wetende dat veel van deze honden vanuit een Nederlands asiel binnen een half jaar geadopteerd zouden zijn geweest.
Het ENP voelt voor mij zo vertrouwd, het was gewoon heerlijk om hier aan te komen en bekende gezichten te zien. De olifanten vrij te zien rondlopen en veel dagbezoekers te zien die allemaal gekozen hebben voor 'olifantvriendelijk toerisme'. Na kort rond gekeken te hebben bij de olifanten, ben ik gelijk naar de honden gegaan. En al vrij snel had ik in de gaten: hier is niet veel veranderd. Er zijn nog meer honden dan twee jaar geleden. Meer dan 500 nu.......Samen met Su, een Australische, ben ik bij de hondenkennels langs gegaan. Gekeken of ik bekende honden zag. Of er meer kennels waren bijgekomen. Hoe groot de roedels zijn. In de oude kennel van Cho Cho ben ik gaan zitten. Allemaal nieuwe gezichten. 6 Honden waarvan eentje zaterdag met haar nieuwe baasje Tamara naar Nederland vliegt. Fantastisch! Van dat soort nieuws word ik blij. Van mensen zoals Tamara word ik blij.
Bovenop één van de hokken stond een scruffy dog, zwart-wit en een slagje groter dan Cho Cho. Ze durfde niet dichtbij te komen, maar was duidelijk nieuwsgierig. Toen ik naar haar toeliep, vond ze dat prima. Aaien ook. Maar op haar hoede: zodra er een andere hond kwam, ging zij weg. De laagste in de roedel. Dat was duidelijk. Ze kwam een aantal keren terug voor een aai en al snel voelde ik haar vervilte vacht. Overal knopen, dikke matten vervilt vacht, dicht op haar huid. Bij haar staart, centimeters dik, op haar buik, achter haar oren, op haar poten. Ik kon het bijna niet geloven.....een vacht die zo onverzorgd is. Ik schrok hier erg van en ben gelijk op zoek gegaan naar een schaar (die er overigens niet was). Met een chirurgenschaartje zijn Su en ik begonnen om de klitten uit haar vacht te knippen. Dou Long is mijn 'project' deze week. Voor donderdag zijn de knopen uit haar vacht, zal ik haar foto's delen op mijn Facebook en ik ga alles op alles zetten om de komende maanden een geschikt thuis voor haar te vinden. Dat heb ik haar beloofd.
Can love hurts?
Yes.......it can.
X Marleen
Ps. gelukkig is er wel wat verbeterd: na 1 dag merkte ik dat alle honden vrij zijn van vlooien en teken. Hier worden ze maandelijks voor behandeld. Fantastisch!
Lieve groet, Marijke.
Succes met je werk en vooral veel plezier ook in je acties daar.
Ik ben benieuwd hoe je het dit weekend gaat volhouden, niet DAT je volhoudt, dat weet ik wel ;-) Kanjer